Οι νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ψάχνουν τρόπους να εκμεταλλευτούν τα νέα μέσα με τον καλύτερο τρόπο, παρέχοντας νέους τρόπους διδασκαλίας που μοιάζουν επαναστατικοί σε σχέση με τους γνωστούς του παρελθόντος.
Η προσπάθεια ένταξης των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών (ΤΠΕ) αποτελεί σύμφωνα με τους Κόμη & Μικρόπουλο (2001), σημαντική προτεραιότητα για τα εκπαιδευτικά συστήματα των προηγμένων χωρών σε ένα πλαίσιο βελτίωσης της ποιότητας της λειτουργίας των εκπαιδευτικών μονάδων όλων των βαθμίδων, με επίκεντρο τη βελτίωση της ποιότητας της διδασκαλίας και της μάθησης
Έτσι, τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης υιοθετούν τεχνολογίες Διαδικτύου προκειμένου να απαντήσουν στις αυξανόμενες μαθησιακές ανάγκες της κοινωνίας της γνώσης, προσφέροντας μαθήματα που πραγματοποιούνται μερικώς ή ολικώς από απόσταση, και με ασύγχρονο τρόπο (Hayes, 2000).
Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των τελευταίων προσπαθειών, για τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών στο χώρο της εκπαίδευσης, είναι η τάση δημιουργίας και παροχής μεικτών ή υβριδικών υπηρεσιών μάθησης (blended learning) που συνδυάζουν την παραδοσιακή με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τόσο για μεταπτυχιακά, όσο και για προπτυχιακά προγράμματα σπουδών. Το ενδιαφέρον για παροχή μεικτής εκπαίδευσης έχει αυξηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια και στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, κυρίως για τους ακόλουθους λόγους (Κουκουφίκη, 2009):
α) Υπάρχει μία τάση για πιο φοιτητο-κεντρικά και εξατομικευμένα μοντέλα εκπαίδευσης, τα οποία θεωρούνται αποτελεσματικότερα,
β) τα Πανεπιστήμια επεκτείνουν τις τεχνολογικές τους υποδομές και αναπτύσσουν συστήματα διαχείρισης μαθημάτων και υπηρεσίες για online εκπαίδευση,
γ) οι σημερινοί σπουδαστές νιώθουν πιο άνετα και επιθυμούν περισσότερο την online επικοινωνία, και
δ) η συνεχής αύξηση των γνώσεων και οι απαιτήσεις για εξοικονόμηση χρόνου κάνουν συνεχή την αναζήτηση και την προτίμηση σε ευέλικτες μορφές εκπαίδευσης, εργασίας και μελέτης (Κουκουφίκη, 2009).
Τα τελευταία χρόνια γίνεται σταδιακή εισαγωγή και χρήση της τεχνολογίας, προκειμένου να υποστηριχτεί καλύτερα η διδασκαλία και να γίνει αποτελεσματικότερη (σε σχέση με την από καθ’ έδρας διδασκαλία) η εκπαίδευση των φοιτητών (Παπαδάκης et al., 2006).
